Հայկական բանակի վրեժը
Դիտումներ ` 992
Աշոտ Ասատրյանը facebook սոցցանցի իր էջում գրում է.
Ինձ համար կյանքում թշնամու զինվորի կորուստը մխիթարանք չի եղել ու չեմ փորձել այդ կերպ հավասարության նշան դնել, թե մեր կողմից քանի զոհ եղավ ու իրենց կողմից քանիսը զոհվեցին:
Սակայն չնշել նաև հակառակորդի կորուստների մասին կնշանակի ուրանալ այն տղերքի գործը, ովքեր իրենց զինակից ընկերոջ վրեժը լուծել են:
Վաչե Նվերի Չիլինգարյանը հերոսաբար զոհվեց հայրենիքի սահմանները պաշտպանելիս: Թշնամու դիպուկահարի կրակոցը խլեց մեր զինծառայողի կյանքը, նրան օգնության շտապած զինվորները վիրավորվեցին:
Թշնամու դիպուկահարի կատարած սադրանքը անպատասխան չմնաց և ժամեր անց զոհվեց Ադրբեջանի ԶՈւ զինծառայող Ասիման Շահմարովը: Ի տարբերություն մեր զինծառայողի Շահմարովի մասին ոչ մի պաշտոնական հայտարարություն չեղավ, նրան թաղեցին գաղտնի, առանց որևէ ավելորդության:
Պատճառը երևի նրանում էր, որ զոհվածը ազգությամբ ադրբեջանցի չէր, երիտասարդը թալիշ էր ու զոհվեց Ադրբեջանի իշխանության և երկրի պաշտպանության նախարարության քաղաքականության հետևանքով:
Նման ոչ հարգալիք վերաբերմունքով է թաղում Ադրբեջանի իշխանություն իր համար զոհված այլազգի զինծառայողներին: Շահմարովի ընտանիքի բախտը այնքանով է բերել, որ երկրի զինված ուժերը գոնե երիտասարդի մարմինը հանձնել են ընտանիքին, շատ դեպքերում այն շպրտում են չեզոք գոտում, որպեսզի հետագայում հայերին մեղադրեն դիվերսիայի կատարելու մեջ:
Համացանցում արդեն տարածվել է զոհված զինծառայողի նկարը: Պաշտպանության նախարարությունը պաշտոնական հայտարարությամբ հանդես չի եկել:
Աշոտ Ասատրյան
