26-ամյա ապարանցի երիտասարդը հոր «քթի տակից» փախցրել է սիրած աղջկան. հոր վրեժը չի ուշացել
Դիտումներ ` 288
Արագածոտնի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանում Սուրեն Մնոյանի նախագահությամբ ավարտվել է Մխիթար Ն.-ի, Արսեն Մ.-ի, Սարիբեկ Ե.-ի գործի դատական քննությունը:
26-ամյա Մխիթարը, 36-ամյա Արսենը և 46-ամյա Սարիբեկը մեղադրվում էին աղջիկ առևանգելու համար՝ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 131 հոդվածի 2-րդ մասի 1-ին կետով:
Արսենը Մխիթարի քեռին է, նրա խնամքին երեք անչափահաս երեխաներ կան: Սարիբեկը Մխիթարի մորաքրոջ ամուսինն է:
Առաջադրված մեղադրանքում Մխիթարն իրեն մեղավոր է ճանաչել ու հայտնել է, թե իր մորաքրոջ աղջկանից տեղեկացել է, որ նրա սկեսրայրի քույրը լավ աղջիկ ունի, ով ծնողների հետ Արագածոտնի մարզի գյուղերից մեկում է ապրում:
Այդ աղջկան՝ Լենային (անունը փոխված է) տեսնելու, նրա ձեռքը խնդրելու համար 2015 թվականի նոյեմբերի 28-ին իր ծնողների հետ գնացել է նրանց տուն: Ինքն ու Լենան հեռախոսահամարներ են փոխանակել, որ շփվեն, իրար ճանաչեն: Հետագայում ևս երկու անգամ ինքը ծնողների հետ գնացել է Լենայի ձեռքը խնդրելու, բայց Լենայի հայրը վերջնականապես մերժել է իրենց:
Այդ ընթացքում ինքն ու Լենան շփվում էին սոցկայքում և հեռախոսով: Լենան իրեն ասել է, որ հայրը դեմ է իրենց ամուսնությանը, նրան արգելում է շփվել իր հետ: Հայրը նույնիսկ աղջկա հեռախոսաքարտն էր վերցրել ու դրել իր հեռախոսի մեջ, որ աղջիկն իր հետ չշփվի հեռախոսով:
Դրանից հետո որոշ ժամանակ իրենք դեռ շփվել են «Օդնոկլասնիկի» կայքի միջոցով: Իր մեջ Լենայի նկատմամբ զգացմունքներ են առաջացել: Ինքը սեր է խոստովանել նրան: Բայց Լենան ասել է, թե իրենց շփումը իմաստ չունի, քանի որ հայրը նրա կարծիքը հաշվի չի առնելու: Լենան իրեն ջնջել է կայքի ընկերների միջից, այլևս իր հետ չի շփվել:
Քանի դեռ շփվում էին, ինքը Լենայից իմացել է, որ նա գրեթե ամեն օր գնում է Ապարան՝ ատամնաբույժի մոտ: Սիրահարված լինելով՝ ինքը Լենային տեսնելու համար հաճախ գնում էր Ապարանի հիվանդանոցի մոտ ու հեռվից տեսնում էր նրան:
Դեպքի օրը՝ 2016 թվականի հունվարի 22-ի առավոտյան էլ ինքը Ապարանի հիվանդանոցի բակում էր, այնտեղ տեսել է Լենային ու նրա հայրիկին:
Հիվանդանոցի բակում ինքը պատահաբար տեսել է նաև իր քեռուն ու մորաքրոջ ամուսնուն: Նրանք մեքենայով եկել էին հիվանդանոց՝ ինչ-որ հիվանդ ազգականի տեսության:
Հենց այդ ժամանակ է իր մեջ մտադրություն առաջացել Լենային ամուսնության նպատակով առևանգելու: Խնդրել է քեռուն ու մորաքրոջ ամուսնուն, որ օգնեն իրեն՝ նրանց վստահեցնելով, որ Լենան խնդիր չի ստեղծի, չի բողոքի, կամուսնանա իր հետ: Նրանք համաձայնել են օգնել:
Սարիբեկը իր «ՎԱԶ-21124» մեքենան մոտեցրել է հիվանդանոցի աստիճաններին, ու սպասել են:
Այդ ժամանակ ինքը պատահաբար տեսել է համագյուղացի Վարազդատին: Ասել է, որ սիրած աղջիկը հոր հետ հիվանդանոցում է, ինքն ուզում է աղջկա հետ առանձին խոսել, ուստի խնդրել է, որ Վարազդատը Լենայի հորը մի կողմ տանի ու խոսելով զբաղեցնի, որպեսզի Լենան մենակ դուրս գա հիվանդանոցից, և ինքը ազատ խոսի նրա հետ:
Վարազդատը համաձայնել է օգնել ու մտել է հիվանդանոց:
Քիչ անց Լենան մենակ դուրս է եկել հիվանդանոցից և սկսել է իջնել աստիճաններով: Ինքը թիկունքից մոտեցել է նրան, գրկել է ու Սարիբեկի մեքենայի հետևի ձախ դռնից , որը քեռին բացել էր նախապես, Լենային նստեցրել է մեքենա:
Ինքն ու քեռին անմիջապես նստել են Լենայի կողքին, Սարիբեկը մեքենան վարել է: Այդպես Լենային փախցրել են:
Լենան չի դիմադրել, միայն ճանապարհին հարցրել է, թե ինչո՞ւ նման բան արեց: Ինքն էլ բացատրել է, որ նրա հայրն իրեն ուրիշ տարբերակ չէր թողել:
Գնացել են Ջրաշեն՝ բարեկամի տուն: Այնտեղ գիշերել են: Հաջորդ օրը իր քեռիների հետ Լենային տարել են Վանաձոր՝ մորաքրոջ տուն:
Դեռ Ջրաշենում Լենան հեռախոսով խոսել է հարազատների հետ ու իմացել է, որ հայրը առևանգման մասին իմանալով՝ առողջական խնդիր է ունեցել, շտապ բժշկական օգնություն են նրան ցուցաբերել: Լենան հուզվել է:
Ինչպես Ջրաշենում, այնպես էլ Վանաձորում ինքն ու իր հարազատները Լենայի հետ շատ հարգալից են վերաբերվել՝ որպես իր ապագա կնոջ: Ինքը զրուցել է Լենայի հետ, խոստովանել է, որ շատ է սիրում նրան, խնդրել է դառնալ իր կինը:
Վանաձորում գտնվելու ժամանակ մորաքրոջ տուն են եկել ոստիկանները: Լենան նրանց ասել է, որ իր կամքով է փախել, ցանկանում է ամուսնանալ իր հետ: Նաև գրել է այդ մասին:
Ոստիկաններից մեկը զանգահարել է Լենայի հորը, հեռախոսը փոխանցել է Լենային: Վերջինս առանձնացել, հոր հետ խոսել է, ապա պահանջել է իրեն տանել հոր մոտ:
Ինքն ու Լենան ոստիկանների հետ գնացել են Ապարանի բաժին: Լենան խոսել է հոր հետ: Հետո Լենայի հոր հաղորդման հիման վրա նախաքննություն է սկսվել՝ Լենային առևանգելու գործով:
Մխիթարը նշել է, որ զղջացել է կատարածի համար: Ինքը սիրահարված է եղել, կարծել է՝ Լենան էլ իրեն է սիրում ու կհամաձայնի ամուսնանալ իր հետ՝ հոր կամքին հակառակ գնալով: Ինքը չի մտածել հետևանքների մասին…
Տուժող աղջիկը՝ Լենան, հայտնել է, որ երբ Մխիթարն իր կամքին հակառակ իրեն գրկել ու նստեցրել է մեքենայի մեջ, ինքը պահանջել է կանգնեցնել մեքենան, իրեն հետ տանել, բայց իր խոսքերը հաշվի չեն առել, իրեն առևանգել են:
Ջրաշենում ու Վանաձորում ինքը Մխիթարի բարեկամներին ասել է, որ իր կամքին հակառակ իրեն առևանգել են, բայց փախուստի փորձ չի արել, չի աղմկել՝ հաշվի առնելով իրենց հեռու բարեկամական հարաբերությունները ու նրանց նորմալ վերաբերմունքը իր նկատմամբ:
Երբ իմացել են, որ հայրը դիմել է ոստիկանություն, Մխիթարը խնդրել է իրեն, որ չբողոքի, հակառակ դեպքում բոլորը կդատվեն:
Ինքը Մխիթարին ու նրա հարազատներին խղճալով, հավատալով, որ ոստիկանների գնալուց հետո իրեն անմիջապես տուն են տանելու՝ ոստիկաններին բացատրություն է տվել, որ իրեն չեն առևանգել, ինքն իր կամքով է փախել Մխիթարի հետ:
Բայց երբ հեռախոսով խոսել է հոր հետ, վերջինս պահանջել է, որ ինքը ոստիկանների հետ գնա Ապարանի բաժին: Ինքն այդպես էլ արել է, իսկ Ապարանի բաժնում արդեն պատմել է իրականությունը:
Լենան հայտնել է, որ արդեն նշանվել է մեկ այլ երիտասարդի հետ, շուտով կամուսնանա: Ներել է Մխիթարին ու նրա հարազատներին, նրանց դեմ բողոք չունի, խնդրում է նրանց նկատմամբ սահմանել ազատազրկման հետ չկապված պատիժ, որպեսզի Մխիթարը ևս կարողանա դասավորել իր ապագան, իսկ Արսենն ու Սարիբեկը լինեն իրենց ընտանիքների կողքին:
Ընդհանուր իրավասության դատարանը երեք ամբաստանյալներին մեղավոր է ճանաչել առևանգման համար:
Մխիթար Ն.-ն, Արսեն Մ.-ն ու Սարիբեկ Ե.-ն դատապարտվել են 4-ական տարի ազատազրկման: Նրանց նկատմամբ պայմանական դատապարտություն է կիրառվել, Մխիթարի նկատմամբ սահմանվել է 3 տարի փորձաշրջան, Արսենի նկատմամբ՝ 2 տարի, Սարիբեկի նկատմամբ՝ 1 տարի փորձաշրջան:
