Արա, Ղարաբաղ ըսենց թե ընենց վիճակը ք-ք ա. Սէֆիլյանի և Վիտալի Բալասանյանի գաղտնալսված զրույցը

Ժ – Արի, ոչինչ, արի:

Վ – Ղարաբաղից, ով եկել ա.

Ժ – /ընդհ/ Արի, արի, եթե մի էշություն փորձեն անել, արի կանխի: Ի՞նչ ա եղել: Միասին կանխենք, խնդիր չկա:

Վ – Ես ստիպված պիտի լինեմ, որովհետև դուք գալու եք, էս մի մասն էլ գա: Ստիպված պիտի կանգնեմ, ասեմ դուք էլ /անվայել բառ/ քաշեք, դուք էլ: Բա մեզ սազու՞մ ա էդ բանը անենք:

Ժ – Չէ, չէ, չի սազում: Բայց եթե պետք լինի, խելք-խելքի կտանք, լուծում կգտնենք: Մենք իրար հասկանալու ենք:

Վ – Չի լինելու: Արի մի արա, ես քեզ ասում եմ, մի արա, արա դու ինձ լսի: Էդ ճանապարհով ենք, չէ՞, վերջապես անցած: Որ դու ինձ մի բան ասես, ասես՝ ես տեսնում եմ, որ սա օգուտ չի բերելու: Կարո՞ղ ա ես քեզ չլսեմ:

Ժ – Հիմա, ես քեզ հարգում եմ, դու դրանում չես կասկածում: Բայց ես էլ ինչ որ անում ենք, մեր անձնական չի սա, սա հազար մտածված, հետո որոշված քայյլն ա: Հիմա, ես ու դու տարակարծիք ենք էս հարցում: Ես հիմա քեզ ասում եմ, որ ոչ մի բան էլ չի լինելու, հանգիստ ինչ որ պետք ա անելու ենք: Եթե որևէ մեկը պռովոկացիա էլ անի, դրա դեմը կառնենք, խնդիր չկա, մենք կրակի վրա յուղ լցնող չենք, հասկանում ենք, չենք գալիս կռիվ տալու:

Վ – Լավ, հիմա դուք եկել եք, էս մյուսն էլ բաց չի թողնում: Հե՞տ եք դառնալու գնա՞ք:

Ժ – Դա իրենք թող որոշեն: Հասկանու՞մ ես:

Վ – Հիմա ճանապարհը որ փակենք, ի՞նչ ես անելու:

Ժ – Աշխարհով մեկ խայտառակ են լինելու:

Վ – Դե, տեսնում ես /անվայել արտահայտություն/, բայց դա մեզ պետք չի:

Ժ – Ուրեմն, թող իրենք հասկանան, որ իրենք իրավունք չունեն խայտառակ լինելու:

Վ – Արի, մեխանիկորեն պռոբլեմ չսարքենք, հետո հերոսաբար հաղթահարենք: Դու ինձ լսի: Ես ինֆորմացիան 100 տոկոս տիրապետում եմ, ինչ է կատարվելու: Դու ինձ լսի:

Ժ – Երկիրը կուլ են տալիս, 42 հազարն են կուլ տալիս, մենք դրա դեմը առնենք: Էս մի քանի /չի ավ./: Չեմ ուզում ուրիշ բաներ ասեմ, որովհետև լսում են մեզ:

Վ – Ինձ լսի, չգաք: Ինձ իզուր տեղը քաշ մի տուր բեր Զաբուխ, մեր հարաբերությունն էլ կփչանա:

Ժ – Ոչինչ, էլի, մի օր էլ քեզ քաշ տանք, հել արի:

Վ – Մեր հարաբերությունն էլ միլիարդ արժի, մի փչացրու:

Ժ – Չի փչանա:

Վ – Փչանալու ա: Իմ հարաբերությունները քո հետ էլ ա փչանալու, իշխանությունների հետ էլ ա փչանալու:

Ժ – Ես չեմ թողնի ըտենց բան լինի:

/Վ-ն նորից խնդրում է չգնալ Զաբուխ, երթ չանել, առաջարկում է մենակ գնալ այնտեղ, մի քանի օր իր հետ անցկացնել: Ժ-ն չի համաձայնվում, նշում է, որ իրենք գնալու են, երթ են անցկացնելու, ավելացնում է, որ իրենք շատ չեն, մոտավորապես 100-200 հոգի: Վ-ն կրկնվում է, շեշտում, որ չի ցանկանում, որ որևէ մեկին վատ լինի, քանի որ ինքը ստիպված է լինելու գնալ և արգելել երթը: Ժ-ն նշում է, որ եթե նա որոշի իրենց քշել այնտեղից, կարող է գնալ և կամերայի առջև դա անել: Նա, շեշտելով, որ Ղարաբաղի հողերը բոլորինն են, նորից բացատրում է, որ երթի մեջ ոչ մի վտանգավոր բան չկա, իրենք ընդամենը մտնելու են իրենց հողերը, պտտվեն, մեկ գիշեր մնան և դուրս գան: Վ-ն նշում է, որ որևէ մեկը չի արգելում նրանց այցելել Ղարաբաղ, սակայն երթ պետք է չանեն:/